22 اردیبهشت 1400 اولین جلسه رسمی ما برگزار شد. اسم تیم مان را گذاشته بودیم دانه. چهار نفر بودیم و هر کدام هدفهای متفاوتی را دنبال می‌کردیم. دانه با هدف تولید نهال برای جبران کمبودهای صنعت کشاورزی تشکیل شد و روش ما، همکاری با دانش آموزان و استفاده از ظرفیت مدارس بود. 

مشغول تحقیقات شدیم. درختهای زیادی را زیرو رو کردیم و در نهایت ماکلورا-که به اشتباه توت آمریکایی خوانده می‌شود- را برگزیدیم.

 به مرور زمان برخی به ما پیوستند و برخی هم از ما جدا شدند. در اوایل کار توانستیم حمایت مجموعه مزرعه من را پشتیبان خود کنیم ومزرعه من به ما سفارش نهال ماکلورا را داد. در مدت زمانی که مشغول آماده سازی شرایط پروژه اول بودیم، ایده ها یکی پس از دیگری به ذهن هایمان می‌آمدند و همین ایده ها؛ دانوکیا را ساختند. دانوکیا قرار بود شبکه اجتماعی ای شود برای همه کسانی که به گیاهان علاقمندند. شبکه ای که همه بتوانند در آن در ارتباط با گیاهان شان تعامل داشته باشد، خرید و فروش کنند و آموزش ببینند. اما این انتهای کار نبود!  تمام معادلات با آغاز پروژه در سیستان و بلوچستان تغییر کرد.

به جرات می‌توانیم بگوییم که یکی از اصلی ترین علتهای تغییر هدف  ما از شبکه اجتماعی گیاه محور به آموزش سواد گیاه، دانش آموزان بودند. وقتی پروژه شروع شد، شور و اشتیاق بچه ها، همراهی هایشان، انگیزه شان برای تجربه های جدید و یادگیری ما را به این مسیر سوق داد که بجای سرمایه گذاری روی جامعه ای که در دوران کودکی، در حوزه گیاهان به درستی آموزش داده نشده اند و صرفا بر اساس علایق به این سمت روی می‌آورند؛ دانش آموزانی را تربیت کنیم، که بتوانند آینده ای سبز را برای جامعه خود به ارمغان بیاورند. 

دیگر مجموعه ای که در این مدت افتخار همکاری با آنها را داشته ایم، مرکز رشد و شتابدهی ری زان است. ری زان درست بعد از تغییرات اساسی تیم به ما اضافه شد، در شرایطی که دچار سردرگمی بودیم و با راهبری هوشمندانه راهبران ری زان توانستیم عملکردمان را بهبود به سرعت ببخشیم و با دیدگاهی آگاهانه تر و تلاشگرانه تر نسبت به گذشته تلاش کنیم. 

با توجه به تمام تغییراتی که در سال اول زندگی دانوکیا پشت سر گذاشتیم، تصمیم گرفتیم تا به چهره دانوکیا، رنگ و لعابی جدید بدهیم. به مناسبت تولد یکسالگی مان…